ในวันเสาร์ที่มีแสงแดดระลอก เด็กๆ มีความมุ่งมั่นและยินดีที่มาที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ที่มีต้นไม้ที่มีร่มและหอมดอกไม้ที่สวยงาม ซึ่งเป็นสถานที่ที่เด็กๆ ชื่นชอบที่สุดสำหรับเล่นตลอดเวลา。วันนี้ พวกเขาจะมาเล่นเกมส์พิเศษคือ การหาคำซ่อนไว้ ผ่านเกมส์นี้ เด็กๆ ไม่เพียงได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังเล่นตลอดเวลาและฝึกสมองในการสังเกตและจำความที่ดีขึ้นด้วย ร่วมกันเดินตามบัลลังก์ของพวกเขาเพื่อเปิดประตูสู่การหาคำซ่อนไว้ที่เต็มไปด้วยวันนึงและอันเหนือไปด้วยความสนุกสนานนี้!
หน้าต่างหนึ่งของเช้าที่แสนดี
ในเช้าวันที่มีแดดออกมาอย่างแสวงสวย มิ่มและแม่ของมิ่มได้มาที่สวนสาธารณะพร้อมกัน。มิ่มตื่นเต้นตั้งนิ้วหน้าทะเลสาบและบอกแม่ว่า “แม่ ดูไหนนี้มีเป็ดมากมาย!” แม่ยิ้มและตอบว่า “ใช่นะ มิ่ม นั่นเป็ดกำลังว่ายน้ำอยู่นี้”
มิ่มตัวอย่างเข้าใจกับความสงสัยว่า “แม่ ทำไมเป็ดจึงว่ายน้ำได้?” แม่แสดงความเข้าใจและอธิบายว่า “เพราะเท้าของเป็ดมีลักษณะแบบแผ่ ที่เหมาะกับการแล่นน้ำ ดังนั้นเป็ดจึงสามารถว่ายน้ำได้”
จากนั้น มิ่มพบแมวตัวเล็กกำลังเล่นบนหญ้า มิ่มวิ่งไปและมองและเอาหามืออย่างอ่อนต่อมาตัวแมว แมวดูเหมือนสนุกกับการถูกมองและยังหมอกโหมกเอาหามือแตะตัวด้วย
ขณะนั้น มิ่มยังพบร่างงานตัวนั่งบนต้นไม้ที่ร้องเพลง มิ่มแสดงความตื่นเต้นและบอกแม่ว่า “แม่ นั่นหนูที่ร้องเพลง!” แม่เห็นและเห็นด้วยว่า “ใช่นะ หนูใช้เสียงร้องเพลงเพื่อบอกเราว่ามันมีความดีใจ”
ในสวนสาธารณะ มิ่มยังได้พบสัตว์เลี้ยงด้วยตนอื่นๆ อีกมาก เช่น หนูสัตว์ที่นั่งช่วงเย็นใต้ต้นไม้ แมงมุมที่หาอาหารในกลุ่มดอก และปลาที่เล่นตลอดเวลาที่ทะเลสาบ แม่ก็ได้เล่นและเรียกชื่อสัตว์เหล่านั้นในภาษาอังกฤษ มิ่มฟังด้วยความสนุกสนาน
แม่เห็นว่ามิ่มมีความสงสัยต่อโลกที่รอบตัว จึงขอให้เล่นเกมส์หนึ่งกับมิ่มว่า “มิ่ม มาเล่นเกมส์ครับ! ฉันจะเขียนชื่อสัตว์บนใบกระดาษแล้วมิ่มจะเล่นตามคำบอกของฉันเพื่อคาดเดาว่ามันคือสัตว์อย่างไร”
มิ่มยอมรับกับความดีใจ แม่เริ่มบอก “นี้เป็นสัตว์ที่มีคอยาว รักกินเชื้อเรื้อยที่ทะเลสาบ…” มิ่มจึงตอบทันทีว่า “คือแก้วยาว!”
เกมส์ยังดำเนินต่อไป มิ่มได้เรียนรู้ชื่อสัตว์และลักษณะของมันจากการช่วยของแม่ ในระหว่างการเล่นและการตลกตลอก มิ่มได้เข้าสู่วันเช้าที่สนุกสนาน
สำรวจสวนสาธารณะ
ในเช้าวันที่มีแสงแดดระลึกซ่อน หมอมินและหล่องไหลมาที่สวนสาธารณะในบริเวณใกล้ๆ พวกเขาเห็นว่าในสวนมีต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้บานมากมาย มีชีวิตและความมีบุญ หมอมินชื่นชมกล่าวว่า “วันนี้เราจะไปตัวหาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนอยู่ในสวนนี้ด้วยเอง!”
พวกเขาเดินตามทางและหมอมินชี้ต้นไม้หนึ่งบนทางและกล่าวว่า “เห็นไหม? มันคืออะไรนี้” หล่องไหลชมได้ที่ต้นไม้มีใบกระดาษเฝ้าหลังที่เขียนว่า “หา ‘นกที่มีความดี’ ” หมอมินและหล่องไหลตัดสินใจที่จะตามลักษณะนี้และหา
พวกเขาผ่านพื้นที่หญ้าและมาถึงหน้าแม่น้ำเล็ก ซึ่งมีดอกหวานในน้ำ หมอมินกล่าวว่า “ที่นี่ดีมากเลย! ‘นกที่มีความดี’ อาจจะอยู่ที่นี่” พวกเขาตามเลื่อนเรียบน้ำ และท้ายที่สุดพบกับหนุกหนึ่งที่อยู่ในหญ้าน้ำ มันเป็นนกขาวที่ร้องเพลงอย่างดี
หมอมินและหล่องไหลมีความดีใจที่พบทรัพย์สมบัติแรก พวกเขาก็กลับเดินตามทางต่อไป ไม่นานพวกเขาก็มาถึงสวนเล่นเด็ก หมอมินเห็นสลาลงใหญ่ที่เขียนว่า “หา ‘มายาที่มีกำลัง’ ” พวกเขาตัดสินใจที่จะไปชมสลาลง
ข้างสลาลง พวกเขาพบมายาที่มีความดี มันสวมเสื้อสีแดงที่มีหน้าปากแดงและถือลูกลอย มายายินดีต้อนรับพวกเขาเข้าเล่นเล่น หมอมินและหล่องไหลเล่นสลาลงอย่างสนุกสนาน และรู้สึกดีดี
หลังจากที่เสร็จงานหาทรัพย์สมบัติทั้งหมด หมอมินและหล่องไหลนั่งบนเก้าอี้สวนและแบ่งปันสิ่งที่พวกเขาได้รับที่วันนี้ พวกเขารู้สึกดีมากเพราะผ่านการที่เล่นเล่นในสวนนี้ พวกเขาไม่เฉพาะที่ได้รับการฝึกกายภาพแต่ยังได้เรียนรู้ถึงการทำงานร่วมกันและการแก้ปัญหาด้วยกันด้วย
ค้นหาคำซับซ้อนที่ซ่อนตัว
เด็กๆ รุนแรงที่กำลังมองและหาคำศัพท์ซ่อนอยู่ในสวนสาธารณะ พวกเขาเดินบนเลนทางเล็ก และร่วมชมภาพวาดธรรมชาติที่รอบๆ พวกเขา ขณะที่ระมัดระวังต่อหินเล็ก ใบไม้ และดอกไม้บนพื้นดิน
จังเกียจกันอยู่ที่เฝ้าจับตามอง อย่างไรก็ตาม หนึ่งในเด็กเจอฉันท์ฉากแผ่นกระดาษเล็กซ่อนอยู่ในหญ้า ที่บนฉันท์กระดาษมีข้อความว่า “i’m a fowl.”
เด็กๆ ต่างกันเริ่มทำแคนดิเดทชื่อนกว่า “นกปีก” หรือ “นกสัตว์ปีกเล็ก?” ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็หาฉันท์กระดาษเล็กอีกฉันท์ซึ่งมีข้อความว่า “My colour is blue.” ทำให้เด็กหนึ่งตกลงว่า “ฉันรู้แล้ว นกสีน้ำเงิน!”
พวกเขายังคงเดินไปตามเลนทาง และหารอบๆ ว่า “นกสีน้ำเงินอาจอาศัยอยู่บนต้นไม้หรือไม่?” และก็หาฉันท์กระดาษเล็กอีกฉันท์ที่มีข้อความว่า “My beak is sharp.” ทำให้พวกเขามั่นใจมากขึ้นว่าพวกเขาได้หาตามไปถึงข่าวที่ของนกสีน้ำเงิน
เด็กๆ ยังคงหาต่อไป และมาถึงทางน้ำเล็กที่มีใบไม้ลอยลอยบนผิวน้ำสงบนั้น พวกเขาเห็นฉันท์กระดาษเล็กที่บนน้ำที่ว่า “I stay in a tree.”
เด็กๆ ยังคงประมาณหาตามเลนทางบนข้างทางน้ำและหารอบๆ ว่า “นกสีน้ำเงินอาจอาศัยอยู่บนต้นไม้หรือไม่?” และก็หาฉันท์กระดาษเล็กอีกฉันท์ที่ว่า “My beak is sharp.”
เด็กๆ ยังคงหาต่อไป และมาถึงพื้นที่หญ้าบริเวณเส้นทางที่มีต้นไม้สูงหนึ่งต้น ซึ่งที่ต้นไม้พวกเขาหาฉันท์กระดาษเล็กที่ว่า “I sing inside the morning.”
เด็กๆ รวมตัวกันเดินรออยู่ภายใต้ต้นไม้ ระหว่างที่ชมแสงแดดเช้าเข้ามาและรอฟังนกสีน้ำเงินเพราะมีความรู้สึกยินดีกับการระมัดระวังของตน ไม่นานหลังจากนั้น นกสีน้ำเงินหนึ่งตัวบินลงมาจากต้นไม้และร้องเพลงที่น่าฟังดี เด็กๆ ร้องเพลงและยินดีกับความสำเร็จของตนที่เจอนกสีน้ำเงินและสำเร็จในเกมหาคำศัพท์นี้
พบและบันทึก
พาเรียนนักเรียนเริ่มการประชันหาคำศัพท์ลับในรัญกาลครอบคลุมสนามสวนนี้ พวกเขาตามครู ถือแผนที่ที่วาดตัวสัตว์และพืชพันธุ์หลากหลายสายพันธุ์ ครูชี้จุดหนึ่งบนแผนที่บอกว่า “ดูไหม ตรงนี้มีคำศัพท์ ‘cat’ คุณสามารถหามันได้ไหม?” ลูกเรียนรู้สึกยิิกกันและหาสัญญาณแมวเล็กบนรากาลงตามแผนที่ และที่นั่นมีข้อความ “cat” พวกเขากลัวตะลึงและแสดงด้วยเสียง
พวกเขายืนต่อต้นตามแผนที่ ในป่าเดินไปและได้ยินเสียงร้องของนก ครูมีให้ความเข้าใจว่า “ฟังไหม นี้คือเสียง ‘bird’ คุณสามารถหาภาพที่สอดคล้องได้ไหม?” ลูกเรียนฟังตั้งตรง และบอกไปยังภาพเปลวนเล็กที่วาดบนแผนที่ ด้านบนมีข้อความ “fowl”
ระหว่างเกมนี้เรียบเรียงกัน ลูกเรียนเรียนรู้คำศัพท์ใหม่มากยิ่งขึ้น พวกเขาหาพบ “dog” บนสนามหญ้า “fish” ตามทะเลสาบ และหา “tree” ในอุบัติหนามต้นไม้ แต่ละครั้งที่หาพบคำศัพท์ที่ถูกต้อง ลูกเรียนก็ตะลึงกลัวและเขียนบันทึกในหนังสือบันทึกของตน
ระหว่างนี้ ลูกเรียนหยุดพักบนเก้าอี้รอยทางสวน ครูแสดงแผนที่ที่วาดรวมทั้งสวนด้วยที่มีคำศัพท์ที่พวกเขาหาแล้วหมายชื่ออยู่บนมัน ลูกเรียนมองในแผนที่และกล่าวเกียรติว่า “เราหาพบคำศัพท์ทั้งหมดแล้ว!”
ผ่านกิจกรรมหาคำศัพท์ลับนี้ ลูกเรียนไม่เพียงแต่เพิ่มความรู้ความเข้าใจคำศัพท์ภาษาอังกฤษ แต่ยังได้รับความตามหลังเกี่ยวกับการใช้คำศัพท์ในชีวิตประจำวันด้วยวิธีการเรียนที่มีสมองสนุกและมีเกียรติในมดใจ และเพิ่มความงดงามและแรงบันดาลใจในการเรียนภาษาอังกฤษของพวกเขาอีกด้วย
แบ่งปันและฉลอง
ในช่วงเวลาแบ่งประกาศและฉลองที่น่าพลาดใจนี้ บچهๆก็ได้รับโอกาสแสดงรูปแบบความรู้และทักษะที่เขา/เธอได้เรียนรู้ไปแล้ว และเล่นเกมส์ตามมา
เฮาห์ หลวงทรงอารมณ์อย่างหนึ่ง คนเล็กวัยต่างให้ฟ้องมือพากันบอกว่า “วันนี้ผมเรียนทางการเล่าตัวเลขด้วยภาษาอังกฤษแล้ว ผมได้จับตายถึงตัวเลขสิบ!” ครูยิ้มและให้ความชื่นชมว่า “มีความยอดเยี่ยม เฮา! คุณทำได้ดีมาก!”
ตามด้วย มิงมาเธิร์นำเสนอสิ่งที่เขา/เธอได้รู้จากเกมส์ว่า “ผมรู้จักนามสัตว์หลายมาย เช่น cat, dog, bird, fish และยังรู้เสียงประจำสัตว์เหล่านั้นด้วย”
อีกทั้ง ลุลิสรายงานเรื่องการเดินทางของตัวเธอว่า “ผมไปสวน และเห็นดอกง่ายและบัตริยาแห่งสวยงามมากมาย และยังได้ใช้ภาษาอังกฤษเล่าเกี่ยวกับมันด้วย”
บچهๆจากหลายๆคนยืนมาแบ่งประกาศผลงานการเรียนของตัวเอง ดูเหมือนมีความยินดีและอยากไหว ครูก็ยังรู้สึกดีด้วยความคว่ายและการก้าวหน้าของพวกเขา ครูบอกว่า “คุณทุกคนเป็นเด็กที่ยอดเยี่ยม! ผ่านการเล่นเกมส์เหล่านี้ คุณไม่เพียงแค่ได้รับความรู้ภาษาอังกฤษ แต่ยังได้รู้ว่าว่าจะแสดงออกตัวเองด้วย”
ครูนำกลุ่มบچهๆร้องเพลงภาษาอังกฤษเดียวกัน พวกเขาเล่นเพลงตามลำดับและเล่นอย่างหน้าตาวิ่งเพลิง เรือนเรียนทั้งหมดมีเสียงเพลงและเสียงประโยชน์ ช่วงเวลาแบ่งประกาศและฉลองนี้ไม่เพียงแค่เพิ่มความรู้ความระลึกของภาษาอังกฤษในหลังหลักความรู้ แต่ยังเพิ่มความมั่นใจและสมาคมร่วมมือของบچهๆด้วย