ในบทความนี้ เราจะเดินทางผ่านเรื่องราวที่น่าสนุกและน่าอุทยาย ที่มีเจ้าหนูแมวกลุ่มที่กล้าหาญเรียนภาษาอังกฤษ ผ่านเรื่องราวนี้ที่น่าติดหลัง เด็กๆจะตามหามุมของเจ้าหนูแมวเพื่อเรียนรู้คำศัพท์และวลีใหม่ และสนุกกับการอ่าน เริ่มต้นเรื่องทางการเรียนภาษาอังกฤษที่น่าตื่นเต้นนี้ของเราเรียบร้อยแล้ว!
สวนสาธารณะนอกเมือง
เด็กชายทอมและน้องสาวลิลี่ตั้งใจไปเล่นตามสวนในวันเสาร์ที่มีแสงแดดระลอกๆ พวกเขาถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยของเล่นที่มีทั้งหลาย และรีบเข้าสู่สวน
สวนเต็มไปด้วยต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้บาน เด็กๆ ล่องลอยตามหญ้าเย็นเล่นตลอดทาง
ทอมและลิลี่หาสถานที่ว่างเพื่อเล่นเกมหลอกหลัง ทอมซ่อนตัวไปข้างหลังต้นไม้ใหญ่ และลิลี่เริ่มนับ
เมื่อลิลี่นับถึงสิบกว่า ทอมจึงกระโดดออกมาจากหลังต้นไม้และตะโกนว่า “หายจากเธอแล้ว!”
ลิลี่ยิ้มและวิ่งเข้ามาโทษว่า “อะย่า คุณหายเร็วเกินไป! ฉันยังไม่ได้นับจบนะ”
ทอมยิ้มและตอบว่า “ไม่ว่ากัน ฉันจะให้เวลาให้เธอในครั้งต่อไป”
พวกเขายังคงเล่นต่อในสวน ทอมสอนลิลี่เล่นเกมใหม่เช่นเล่นรอยและเล่นยาง ลิลี่มีความสนุกมากและเรียนรู้รวดเร็ว จนได้เล่นเกมเดินทางด้วยตัวเองเร็วๆ นั้น
จากนั้นพวกเขาตระหนักเห็นที่น้ำตาลามีปลาหลากหลายที่ล่องตัวเดินทาง
ทอมบอกว่า “ดูเห็นปลาแดงนี้ ปลาน้ำเงินนั้น และปลาดำนั้น”
ลิลี่ก็ตอบว่า “ใช่แล้ว ปลาในสวนนี้มากมายและสีที่ดูงดงาน”
พวกเขาตั้งใจเล่นเกม ทอมเอาใบกระดาษที่มีปลาสีหลากหลายออกมา และลิลี่ต้องหาปลาที่ตามรายละเอียดของทอม
ทอมบอกว่า “ปลานี้ซ่อนตัวในหญ้าน้ำ ร่างกายของมันเป็นสีเขียว”
ลิลี่หาและหายกลับมาจากใบกระดาษและยิ้มและยกใบกระดาษขึ้นว่า “หายจากเธอแล้ว!”
เกมยังคงดำเนินต่อ ทอมและลิลี่ไม่เฉยแค่เล่นสนุกแต่ยังได้เรียนรู้คำศัพท์และสีใหม่ด้วย
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกและผู้เยือนในสวนเริ่มลดลง ทอมและลิลี่รู้ว่าเป็นเวลาแล้วที่ต้องกลับบ้าน พวกเขารวบรวมของเล่นและเอามือกันเดินทางกลับบ้าน รำลึกถึงช่วงเวลาสนุกสนานของวันนี้
สัตว์ที่สวนสัตว์
สวัสดีครับ วันที่มีแสงแดดมีความรุ่งเรืองเมื่อเด็กชายทอมและน้องสาวลิลลี่ตัดสินใจไปเล่นที่สวนใกล้บ้าน。สวนมีต้นไม้ที่มีร่มและดอกไม้บานมากมาย และเด็กๆ ก็รุนแรงในการวิ่งเร่งตลอดเวลา。
ทอมและลิลลี่ได้พบกับหนูสัตว์หนึ่งที่กำลังรวบรวมฝานในช่องต้นไม้ ทอมกล่าวให้ลิลลี่ด้วยภาษาอังกฤษว่า: “that is a squirrel. It’s amassing nuts for the iciness.”
ลิลลี่เกี่ยวข้องว่า: “What’s that?” ทอมชี้ไปที่นกหงวนที่กำลังบินตัวหนึ่ง: “That’s a sparrow. It’s flying excessive in the sky.”
พวกเขาก็ยังคงตัวตลอดเวลาในสวน และเห็นสัตว์ที่แตกต่างกันมากมาย หนูหมู่ที่เดินช้าๆ บนพื้น ทอมกล่าวให้ลิลลี่ว่า: “That’s a turtle. It actions very slowly.”
อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้ยินเสียงเสียงร้องดังขึ้น มันเป็นหนูเหลืองที่กำลังกระโดดบนใบเหนียว: “That’s a frog. It’s hopping on the lily pad.”
ลิลลี่ชื่นชมและชี้ไปที่กะกงบนทะเลสาบ: “appearance, there are ducks! they’re swimming inside the pond.”
ทอมกล่าวต่อ: “sure, those are ducks. they may be swimming in the water. ducks like to consume small fish and insects.”
พวกเขายังได้เห็นผีเสธที่บินตัวมากมายในกลุ่มดอกไม้ ทอมกล่าวให้ลิลลี่ว่า: “those are butterflies. they’ve stunning hues and they fly from flower to flower.”
ลิลลี่ถาม: “Why do they have so many colours?” ทอมยิ้มและตอบ: “Butterflies have vivid colors to attract pollinators, like bees and birds, in an effort to assist the flowers reproduce.”
ที่มุมหนึ่งของสวน พวกเขายังได้เห็นสวนสัตว์เล็กๆ ที่มีแกะเล็ก หมูเล็ก และวัวเล็ก ทอมและลิลลี่เปลี่ยนกันให้กินแก่สัตว์เหล่านั้น และเรียนรู้เสียงร้องของมัน
ทอมกล่าว: “that is a lamb. It has smooth white fur and it bleats like this.” ลิลลี่ก็เรียนตาม: “Baa, baa, baa.”
ลิลลี่ยังถาม: “What about the pig?” ทอมตอบ: “That’s a pig. It’s very loud when it oinks.”
พวกเขาก็มาถึงบริเวณเล่นตลอดเวลาของสวน ที่มีสลไลด์ ตะโกนและเก้าอี้เลื่อน เด็กๆ ก็เล่นตลอดเวลาและสนุกสนาน
ผ่านการเดินทางไปสวนนี้ ทอมและลิลลี่ไม่เพียงได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับสัตว์ แต่ยังได้เรียนภาษาอังกฤษด้วย และเพิ่มความเกี่ยวข้องกันมากขึ้นด้วยกันเช่นกัน。
ต้นไม้บานตาย
เช้าวันที่มีแสงแดดระลึกซ่อน หมอยอมของหมิ่มตั้งของหมิ่มด้วยกระเป๋าเล็กที่มีน้ำและของทานหลากหลาย พวกเขาก็ร่วมกันเดินเข้าไปที่สวนสาธารณะที่ใกล้ๆ
“ชมว่าดอกที่นั้นแสนงาม!” หมิ่มได้หากำหนักไปยังพื้นที่ดอกชมพูที่บาน
“ใช่นั้น เรียกดอกที่นั้นอีกด้วย สีเป็นนาวะอย่างมาก” พื่อนของหมิ่ม หลวงแห่ง ยังเสริม
พวกเขาก็เดินต่อไปจนถึงทะเลสาบ น้ำทะเลสาบชัดเจนเห็นได้สมบูรณ์ และหนุนกวางหลายตัวกำลังบริษัทยันที่นั้น
“หนุนกวาง หนุนกวาง!” หมิ่มตะลึงตะละครับ
“เราอยากจะหายางให้กับมันไหม?” หลวงแห่ง หักเข้าของหมิ่ม
“นิสัยดีนั่น!” หมิ่มได้นำเครื่องหายางจากกระเป๋าออกมาและโยนลงทะเลสาบ
หนุนกวางติดตามลงมากัน ทะเลสาบก็เต็มไปด้วยเสียงเสียงตะลึงตะละครับ
“ทัศนีย์ที่นี่เป็นนิสัยดีเหมือน!” หมิ่มทิพิยาย
“ใช่นั้น พวกเรายังสามารถเล่นเกมหลอกตาหลังที่นี่ด้วย” หลวงแห่ง ของหมิ่มแนะนำ
จึงเริ่มขึ้นเล่นเกมหลอกตาหลัง หมิ่มซ่อนตัวในหลังต้นหนึ่ง หลวงแห่งและหมิ่มเล่นกันกันหลัง
“พบแล้ว!” หลวงแห่งกำลังเตือน
“ฮาฮา ตอนนี้เป็นลูกของฉันที่จะหาเธอ” หมิ่มยิ้มและกล่าว
แล้วพวกเขาก็เล่นอย่างสนุกสนานที่สวนสาธารณะ และสบายใจกับช่วงเวลาที่มีความยินดี
ฤดูกาล
ฝากอากาศชัดเจนในเช้าตามฤดูใบไม้ผลิ หนูอามี่และเพื่อนๆของเธอตัดสินใจจะไปเล่นตามสวนใกล้บ้าน。สวนมีต้นไม้เขียวอ่อนและดอกไม้บานทั่วทั้งที่ และได้เรียกเรียกกันด้วยชีวิตและพลังชาติ์
อามี่ชมภาพที่ตนเห็นกล่าวว่า “เฮ้ ดอกไม้ตามที่นี่เป็นที่สวยมาก! มีสีแดง สีเหลือง สีน้ำเงิน และสีม่วง ทั้งหมดมารวมกันเป็นภาพเขียนที่สวยงาม”
แมวมิมิมี่มาเสริมว่า “ใช่นะ ยังมีหนูนกบินเหนือต้นไม้ร้องเพลงด้วยความยินดี ดูเหมือนกันว่าเขากำลังเล่นเพลงเสียงสวยให้เรา”
พอได้เศษลมหายและมาพร้อมกับกลิ่นดอกไม้ที่สดชัด สุนัขวังแคร์จึงระหะหลังตัวกล่าวว่า “กลิ่นดอกไม้นี้มีกลิ่นดีมาก ฉันรู้สึกเหมือนกันกับผมก็กลายเป็นดอกไม้”
อามี่มองเห็นพวกเด็กๆและอธิบายว่า “นั่น จะมีเราเล่นเกมหนึ่งได้ไหม แล้วใครที่หาจากดอกไม้มากที่สุด”
จึงตอนนี้เด็กๆเริ่มหาดอกไม้ที่มีสีต่างกันทั่วสวน พวกเขาหาและหารือกันเกี่ยวกับชื่อและคุณสมบัติของดอกไม้ต่าง ๆ
“นี่คือที่ย่อย ดอกไม้ย่อยมีใบบานอ่อนๆ” อามี่มองไปที่ฝายของดอกไม้สีชมพูกล่าว
“นี่คือลูกทุ่ง สีของเขามีมากที่สุด” มิมิมี่มองไปที่ดอกไม้ที่มีสีสดใสกล่าว
“นี่คือดอกบอบบาน ดอกของเขาใหญ่และมีกลิ่นหอม” วังแคร์มองไปที่ดอกไม้สีแดงกล่าว
ในระหว่างที่เด็กๆหาดอกไม้ เขาต่างได้เรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับพืชพรรณ และยังเพิ่มเสริมมิติทางเพื่อนกันด้วย
อามี่หาแล้วได้ดอกไม้มากที่สุด และกล่าวยิิวว่า “ฉันหาแล้วได้ดอกไม้ห้าสีที่แตกต่างกัน ฉันชนะแล้ว!”
มิมิมี่และวังแคร์จึงชื่นชมอามี่ และเขากันร่วมกันชมชมเวลาที่สวยงามในสวน
ผ่านเกมนี้ เด็กๆไม่เพียงได้เรียนรู้ว่าจะเข้าใจดอกไม้ต่าง ๆ แต่ยังได้แสดงความชื่นชมต่องานวัลผลและรู้สึกความร้อยแรงของเพื่อนกันด้วย
การสิ้นสุด
เมื่อวันอาทิตย์ที่มีแสงแดดอย่างแจกแจง คุณเจ๊จัน และครอบครัวของเขาตัดสินใจที่จะไปสวนชานเมืองเพื่อใช้เวลากันหนึ่งวัน。สวนมีต้นไม้เขียวชมพูและดอกไม้ที่มีชีวิตและแรงงานอยู่ทั่วไป。
คุณเจ๊จันรุนแรงเรียบร้อยเดินรอบๆ และพบกุ้งกะเทยที่กำลังรวบรวมเมล็ดพรรณไม้บนต้นไม้ คุณเจ๊จันกล่าวดังว่า “ทำไมเราเห็นกุ้งกะเทยที่กำลังรวบรวมเมล็ดพรรณไม้นี้ละ?” พ่อแม่ของเขาก็เดินมาที่ต้นไม้และดูพร้อมกัน และหยิบยกกุ้งกะเทยนั้น
ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็พบกลุ่มนกที่มีความสุขสำหรับเลินเล่นในกิ่งไม้ ความร้องของพวกมันเป็นเสียงที่น่าฟังยอดเยี่ยม คุณแม่ของคุณชี้แสดงไปยังนกหนึ่งว่า “ทำไมเราเห็นนกที่มีขนสีแดงนี้เป็นนั้นที่เหมือนจะงดงาม?” คุณเจ๊จันแปลกใจอย่างมากและถามว่า “นกทำไมต้องร้องเสียง?”
พ่อแม่ของเขาอธิบายอย่างอดทนว่า “นกร้องเสียงเพื่อหาสมรสหรือเพื่อประกาศดินแดนของพวกมัน ความร้องของพวกมันเป็นเสียงที่งามอยู่เหมือนการแสดงดนตรีของธรรมชาติ”
เมื่อเวลาเริ่มมืดขึ้น คุณเจ๊จันและครอบครัวของเขาเริ่มเตรียมกลับบ้าน พวกเขากลับจากการเดินทางด้วยความรู้และความทรงจำที่ดี และได้พากันของสวนที่งดงาม
การเดินทางนี้ทำให้คุณเจ๊จันได้รับความรู้มากมายเกี่ยวกับสัตว์ และเขาเข้าใจว่ามีหลายสิ่งที่สัตว์ทุกชนิดทำเพื่อชีวิตและมีความสัมพันธ์กัน จึงตัดสินใจที่จะไปสวนมากขึ้นในอนาคตเพื่อจะเลือกเพื่อนกับธรรมชาติและได้รู้มากขึ้นเกี่ยวกับเรื่องที่น่าสนใจต่างๆ