ในการเดินทางเรียนภาษาที่เต็มไปด้วยความสนุกสนานนี้ เราจะนำเด็กๆไปตามความเดลิซิอส์ของสัตว์เลี้ยงดูที่น่างามมากมาย ที่นี่ พวกเขาจะได้มีโอกาสทายาทราบและบรรยายสัตว์เลี้ยงดูน่ารักด้วยภาษาอังกฤษ ร่วมกันเดินทางไปทางนี้ที่น่าสนุกสนานด้วย และเปิดโอกาสให้เด็กๆรักการเรียนภาษาอังกฤษขึ้นมาด้วย!
เรียกเก็บความสำคัญของที่เริ่มต้น การประกาศบริบทของเรื่อง
เปิดตัว:ในเช้าวันที่ฟ้าวิสัยสว่าง มิ่ง และเพื่อนๆของเขาตัดสินใจที่จะไปสวนสนุกเพื่อหาเหตุผลของฤดูใบไม้ผลิ พวกเขาถือบัตรที่มีรูปสัตว์และพืชพันธุ์ต่างๆเพื่อเริ่มการประท้วงของพวกเขา。
การตลอด:เด็กๆเดินไปด้วยความยินดี ขณะที่พวกเขาสังเกตสิ่งแวดล้อมรอบตัวและอภิปรายเกี่ยวกับสัตว์ที่มีในแผนที่ของพวกเขา พวกเขาพบหนูสัตว์หนึ่งกำลังกระโดดต้นไม้และกลุ่มนกหลายตัวที่ร้องเสียงดนตรีอย่างแสนสวยบนกิ่งไม้。
การหาคำตอบ:มิ่งชี้ที่บนแผนที่ว่า “จากนั้นนกอยู่ที่ไหน?” และพวกเขาเริ่มหาตามที่กล่าวอ้าง จนเกิดการพบกันที่กิ่งไม้ของต้นไม้ใหญ่หนึ่ง นกหนึ่งตัวที่กำลังร้องเสียงดนตรีเพื่อตอบคำถามของพวกเขา。
การเล่นเกม:ครูนำบัตรที่มีรูปผีเสภาออกมา และถามว่า “ผีเสภาอยู่ที่ไหน?” เด็กๆจึงชี้ไปยังดอกไม้สีสันสวยงามทั่วสวน มีเสียงไฟสลับและเสียงปลื้มปิติเป็นกลุ่มหนึ่ง
หลังจากการหาหน้าอีกและการเล่นเกมส์ เด็กๆไม่เพียงพบสัตว์ที่ซ่อนไว้ทั้งหมด แต่ยังเรียนรู้ชื่ออังกฤษของสัตว์เหล่านั้นด้วย พวกเขานั่งลงบนหญ้าและมองไปที่ขาวความสวยของกายหายนี้ ทรงคำพูดเกี่ยวกับที่เรียนรู้ของพวกเขาในวันนี้
การมอบรางวัล:ครูมอบดอกไม้กระดาษเล็กให้แก่เด็กๆทุกคนเป็นรางวัลสำหรับการเรียนรู้ของพวกเขาในวันนี้ เด็กๆต่างมีความยินดีสูงสุดและเตรียมกลับบ้านต่อเพื่อทำการตลอดการค้นคว้าของพวกเขาต่อไป
สำรวจสภาพแวดล้อม**：หาข้อบ่งชี้ซึ่งซ่อนเรียกข้อความ
ในการตัวอย่างสนุกสนานที่สวนสาธารณะนี้ ตาและหนาวของเด็กๆ สว่างด้วยความอาศัยสนใจอย่างมาก พวกเขาตามบุคลากรของตน ตระหนักใจกับทุกอย่างที่มีอยู่รอบตัว ในต้นไม้สูงหนึ่ง พวกเขาได้พบบัตรฟิล์มเล็กที่ซ่อนอยู่ในกิ่งต้นใบที่ตกลง บนบัตรฟิล์มมีข้อความว่า “ค้นหาน้ำฝนตอนเช้า”
เด็กๆ ยังคงเดินตามทางต่อไป และมาถึงหลังบานข้าวสาวสีสวยในแสงแดด อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้ถูกดึงดูดด้วยดอกไม้เหล่านั้น แต่ทำให้เขาตระหนักถึงภาชนะเล็กที่อยู่ข้างหลังหลังบานข้าวสาว ซึ่งมีน้ำฝนที่มีสีเหลืองชัดเจนติดอยู่ด้วย ด้วยความสนใจเหล่านั้น พวกเขาได้ถือภาชนะเล็กขึ้นมา และตระหนักกันอย่างอ่อนไหว เหมือนกับการตระหนักความศรรพย์
ด้วย พวกเขาก็มาถึงหญ้าสักตาป่าเล็กๆ ที่นั่น พวกเขาได้ยินเสียงร้องของนกมากมาย พวกเขาขึ้นมามองขึ้นไปเห็นนกหลายตัวกระโดดตรงกลางกิ่งไม้ บุคลากรของพวกเขาได้แสดงใบกระดาษที่มีรูปนก และถามว่า “นกเหล่านี้เรียกว่าอะไร?” เด็กๆ จำนวนมากเริ่มทำนาย บางคนกล่าวว่า “นกตะกร้า” และบางคนกล่าวว่า “นกนกหงส์”
บริเวณด้านหลังของป่าต้นไม้ พวกเขาก็พบแม่น้ำเล็กที่สะอาดและเห็นกุ้งโก้งหลายตัววิ่งว่ายในน้ำ บุคลากรของพวกเขาชี้ไปยังกุ้งโก้งในน้ำ และถามว่า “กุ้งโก้งจะมีตัวเป็นอะไร?” เด็กๆ กล่าวและตอบติดตอบกันว่า “หนูหนึ่ง”
เมื่อดวงอาทิตย์เพิ่มขึ้น สวนสาธารณะก็มีความงดงามขึ้นมากยิ่งขึ้น เด็กๆ ก็ตามบุคลากรของตนเดินต่อไปทางหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ พวกเขาไม่เพียงแต่ได้รู้คำศัพท์ใหม่ แต่ยังได้สนุกสนานกับการค้นหาด้วย ในกระบวนการนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่เพิ่มความเข้าใจเกี่ยวกับศัพท์อังกฤษ แต่ยังได้แข็งกำลังใจในการสังเกตสิ่งแวดล้อมและความคิดแฟนตาซีด้วยเช่นกัน
เด็กๆ ร่วมมือหาคำศัพท์ที่ถูกต้อง
ในขณะที่ตามหาคำตัวเล็ก ลูกเด็กเหมือนกับนักสืบเล็กๆ ที่มีความสนใจและเพลิดเพลิน พวกเขาได้เดินทางไปทุกทางเพื่อหาที่อาจซ่อนอยู่คำตัวเล็ก และตายอยู่ติดตาพบทุกส่วน
เมื่อเฉยววงชายและน้ำตาของต้นไม้ตกลงมา หมิ่มเล็กได้จับตาเห็นว่า “ที่นี่มีคำตัวเล็ก ‘tree’!” และเด็กๆ อื่นๆ ก็มาเข้ามาดูด้วยความสนใจ และเริ่มบันทึกคำตัวเล็กด้วย
ขณะนั้น ลิลี่ได้พบหนึ่งตัวบังคับใจบินบนหญ้า และเธอตกตะลึงกล่าวว่า “นี่คือ ‘butterfly’!” ขณะที่กงกางได้หาคำตัวเล็ก ‘flower’ บนดอกไม้ และมินนี่ได้หาคำตัวเล็ก ‘grass’ ในหญ้าเฉียง พวกเด็กก็เริ่มแบ่งปันความค้นพบของตนและหารือความถูกต้องของคำตัวเล็กนั้น
บนทางเดินของสวนสาธารณะ พวกเด็กพบหินหนึ่งที่มีคำตัวเล็ก ‘stone’ หรือที่น้ำตาของหมิ่มเล็กได้หาคำตัวเล็ก ‘move’ ในทางน้ำเล็กที่อยู่ข้างใกล้ พวกเขาได้บันทึกคำตัวเล็กเหล่านั้นลง และยังได้เพิ่มความรู้ของตนในการเล่นเกมด้วย
ในขณะที่ตามหาคำตัวเล็ก พวกเด็กเผชิญกับความยากลำบากบางอย่าง เช่น “sun” และ “moon” พวกเด็กได้หารือกันและได้คำแนะนำจากครู จนหาสิ้นคำตัวเล็กที่ถูกต้อง และทุกครั้งที่พบคำตัวเล็กใหม่ พวกเด็กก็จะฉลองกันด้วยความสนุกสนาน และการทำงานร่วมกันดังกล่าวทำให้พวกเขามีความยินดีกับการหาคำตัวเล็กมากขึ้น
เมื่อหาคำตัวเล็กมากขึ้น พวกเด็กจะพยายามที่จะขยายคำตัวเล็กเหล่านั้นเข้าด้วยกันเพื่อบอกเรื่องเล็กๆ ตามความคิดของตน เช่น “เราเห็นต้นไม้และดอกไม้ บนดอกมีตัวบังคับใจบินบิน และมีทางน้ำใกล้ แสงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็กำลังแสงอยู่ด้วย” การฝึกนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยให้พวกเด็กจำคำตัวเล็ก แต่ยังช่วยให้พวกเขามีความสามารถในการแสดงความคิดและการพูดด้วยภาษา
ผ่านการเรียนรู้ที่มีประสานกันอย่างนี้ ลูกเด็กไม่แค่หาคำตัวเล็กได้แต่ยังได้รับความรู้หลากหลาย และความสามารถในการทำงานร่วมกันและแก้ปัญหาก็ได้เพิ่มขึ้นด้วยความสนุกสนานและบรรยากาศที่สบายใจของการเรียนรู้
เล่นเกมสื่อสารประสานงาน**：ผ่านการสนทนาเพื่อเพิ่มความทรงจำ
เด็กๆ ในเขตสวนได้มีการเล่นเกมหาคำศัพท์ โดยในมือแต่ละคนของพวกเขามีใบใบเก็บที่เป็นแบบภาพของสัตว์ต่างๆ เช่นแมวเล็ก สุนัข นกและปลาต่างๆ ครูได้นำใบใบภาพใหญ่ออกมาที่เป็นแบบภาพของสวนประมงและเริ่มถาม
“ใครจะบอกให้ฉันกล่าวว่ามันคืออะไร?” ครูถาม
หวังฮวังยืนมือตอบว่า: “มันคือสวนประมง”
ครูเห็นและชื่นชมว่า: “ยอมรับ! สวนประมงมีปลาอาศัยอยู่ในนั้น แล้วคุณจะหาคำ ‘ปลา’ บนใบเก็บของคุณได้ไหม?”
เด็กๆ ก็เริ่มตามหาคำ ‘ปลา’ และมองเจอแล้วเรียกว่ามัน และมองยอดด้วยความยินดี
“หากคุณเห็นปลา มันอาจจะบอกอะไร?” ครูถาม
สุริยาคิมล์สัมภาษ์สักคราวก่อนที่จะตอบว่า: “มันอาจจะบอก ‘ควาก ควาก’ เพราะห่างๆ หนุกก็ว่ายกับปลาบ้าง”
เด็กๆ ก็มองเห็นกันและเสียงรุนแรงตะลุมทะลุเขตสวน
ครูก็ต่อเนื่องทำคำถามอีกครั้งว่า: “ใครจะหาคำ ‘สุนัข’ บนใบเก็บของคุณ?”
กันต์พงศ์หาและเรียกคำ ‘สุนัข’ แล้วเริ่มกล่าวเสียงแบบสุนัขว่า: “วูฟ! วูฟ!”
“ทำได้ดี!” ครูกล่าวชื่นชม,“แล้วสุนัขอาจจะบอกอะไรเมื่อมันลงหามัน?”
สุริยาคิมล์ยืนมือตอบว่า: “มันอาจจะบอก ‘วูฟ วูฟ’”
เด็กๆ ก็เริ่มแข่งขันกันเพื่อหาคำและสำรับเสียงอย่างรวดเร็วที่สุด พวกเขาไม่เพียงแค่ได้เรียนคำศัพท์ใหม่ แต่ยังแข็งกำลังการพูดและการฟังด้วยการสำรับเสียง
“จะพยายามอีกครั้งหนึ่ง” ครูกล่าว โดยชี้ใบภาพของนก,“มันคือสัตว์อะไรนี้?”
หวังฮวังหาและกล่าวคำ ‘นก’ แล้วเรียกเสียงแบบนกว่า: “เตี้ย ตี้ยา”
“ยอมรับ! ดีมาก!” ครูชื่นชม,“แล้วนกอาจจะบอกอะไร?”
สุริยาคิมล์ยืนมือตอบอีกครั้ง: “มันอาจจะบอก ‘เตี้ย ตี้ยา’”
เด็กๆ ก็กลับกลับต่อเนื่องตามแบบนี้ หากหาเจอคำศัพท์ใดก็ต้องสำรับเสียงของสัตว์ที่เป็นคำศัพท์นั้น ด้วยวิธีนี้ พวกเขาไม่เพียงแค่เรียนคำศัพท์ใหม่ แต่ยังพัฒนาทักษะการพูดและการฟัง
ครูกล่าวสรุปว่า: “ทำได้ดีทุกคน! คุณได้เรียนคำศัพท์และเสียงมากมายวันนี้ จงจำว่า สัตว์เป็นทั่วไป และพวกมันมีมากมายที่จะเรียนรู้จากมัน”
เด็กๆ ก็จบการเล่นเกมคำศัพท์ในบรรยากาศที่น่ายินดี และหันกลับไปด้วยความมีบุญที่เต็มไปด้วยความดีและความยินดี
รางวัลส่วนที่ทำเป็นหลัก**：แบ่งรางวัลเล็กให้แก่เด็กที่มีการเล่นอย่างยอดเยี่ยม
เด็กๆ ทั้งหมด ทายาท่านเจ้าหน้าที่ได้รับการยอมรับที่ดีโดยมีกิจกรรมการเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกสนานต่างๆ อย่างนี้ คุณอาจารย์ยิ้มและเดินไปสู่กลุ่มเด็กๆ โดยถือตัวเองด้วยกล่องของของขวัญที่เตรียมไว้ได้เอง
“เด็กๆ ทุกคน คุณทั้งหมดได้เรียนอย่างดีมากวันนี้!” คุณอาจารย์พูดด้วยเสียงสนุกสนาน, “ทุกคนจะมีของขวัญเล็กๆ หนึ่งรอดูจ้า”
เด็กๆ ตะโกนขึ้นมาอย่างหนัก คิดถึงของขวัญที่คุณอาจารย์จะแจกให้พวกเขา คุณอาจารย์แจกของขวัญหนึ่งต่อหนึ่งแก่เด็กๆ โดยกล่าวเรื่องย่อสั้นเกี่ยวกับของขวัญทุกชิ้น
“สมชาย นี้เป็นตัวอักษรตัดเอาที่คุณชื่นชอบ ขอยังครับเพื่อความสนใจที่คุณแสดงวันนี้” คุณอาจารย์พูดต่อสมชาย
“สาวเด็ก คุณทำความยอดเยี่ยมในเกมแมッチของคำศัพท์ นี้เป็นปากกาสีของคุณ” คุณอาจารย์กล่าวต่อสาวเด็ก
“สมชาย คุณพูดเรื่องราวนิยายในงานเรียกเรียนเรื่องประวัติศาสตร์ของภาษาอังกฤษอย่างชาดา นี้เป็นของขวัญของคุณที่คือตัวปรับตัวเกม” คุณอาจารย์พูดต่อสมชาย
เด็กๆ รับของขวัญและเห็นแสงดวงใจที่น่ายินดีอยู่บนใบหน้าของพวกเขา คุณอาจารย์กล่าวต่อ “จดจำไว้ว่า การเรียนภาษาอังกฤษคล้ายกับการเดินทาง ทุกขั้นตอนเต็มไปด้วยประทานและความสนุกสนาน หวังว่าคุณจะยังคงเรียนเพื่อปลูกปัญญาและสนุกกับกระบวนการนี้”
กับเสียงเสียงปลื้มปิติ ช่วงเวลาแจกของขวัญจบลง แล้วเด็กๆ ก็กลับไปที่ที่นั่งของพวกเขาด้วยของขวัญและการรู้สึกสำเร็จที่เต็มตัว และเตรียมที่จะกลับมาเรียนภาษาอังกฤษอีกครั้ง