ในโลกที่เต็มไปด้วยการออดเดย์และน่าสนุกสนาน เด็กๆ จะได้ศึกษาภาษาอังกฤษและสำรวจหัวข้อที่น่าทึ่ง ประสบกับเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมต่างๆ เราจะร่วมกันตามหลังพวกเขา เพื่อเปิดประตูสู่การเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกและที่น่าทึ่งนี้!
เจอนักภาษาบ้านฝั่งนี้
ของเช้าแดดอร่อย หมีมิมี่ตัดสินใจที่จะเรียนภาษาอังกฤษ。เธอมาที่หญ้าที่มีแอลฟะเบทต่างๆ ซึ่งเต็มไปด้วยพันธุ์แอลฟะเบทที่มีลักษณะน่าตื่นตื่นเต้น。
“สวัสดีครับ ฉันคือแอลฟะเบท A ฉันออกเสียงเป็น /eɪ/。”แอลฟะเบท A ตอบตามในความน่ายนาน
หมีมิมี่ตัวนั้นตัวใจสนใจตอนนี้บอกว่า “แอลฟะเบท B มันไหนครับ？”
แอลฟะเบท B ยิ้มและตอบว่า “ฉันคือ B ฉันออกเสียงเป็น /biː/。”
และเช่นนั้น หมีมิมี่และแอลฟะเบทเพื่อนๆ ได้เล่นกับกันและเรียนรู้การพูดและรูปร่างของแอลฟะเบทต่างๆ พวกมันเคยทาสรงสีและรูปแบบต่างๆ ที่มีสีสัน ทำให้หมีมิมี่รู้สึกว่าการเรียนภาษาอังกฤษเหมือนการเดินทางที่มีสีสันมากมาย
หนึ่งวัน แอลฟะเบทเพื่อนๆ พาหมีมิมี่มาที่เมืองแว่นคำศัพท์。ในเมืองแว่นคำศัพท์นี้เต็มไปด้วยคำศัพท์ที่มีทั้งหลาย แต่ละคำศัพท์ก็ทำด้วยแอลฟะเบท
“มองเห็นนี้คือ ‘cat’ (แมว) ‘dog’ (สุนัข) ‘tree’ (ต้นไม้)” แอลฟะเบท A ชี้แบบคำศัพท์ในเมืองแว่นคำศัพท์
หมีมิมี่ตัวนั้นยังแฝงแฝนตามแอลฟะเบทเพื่อนๆ ที่จะเรียนคำศัพท์ใหม่ พวกมันได้เล่นเกมชนะเล่นคำศัพท์กันด้วย
“cat, canine, tree, elephant……” หมีมิมี่อ่านด้วยความยินดีและยิ้มสวย
เร็วๆ นี้หมีมิมี่มีระดับภาษาอังกฤษของเธอมีความยอดเยี่ยมขึ้น ไม่แต่จะออกเสียงได้ถูกต้องเท่านั้น แต่ยังสามารถพูดคุยทั้งสนิทกับเพื่อนๆ ด้วยภาษาอังกฤษ
“in which’s the cat?” (แมวไหนนี้และไหน?) “I’m underneath the tree.” (ฉันอยู่ใต้ต้นไม้)
คำตอบของหมีมิมี่ทำให้แอลฟะเบทเพื่อนๆ รู้สึกตะลึงมาก พวกมันก็รู้สึกยิิงย้ำกับความก้าวหน้าของหมีมิมี่
“หมีมิมี่ น้ำดีมากเลย!” แอลฟะเบท A ยิ้มและบอก
“ใช่นะ ฉันสามารถเล่นเกมใดกับคุณได้เลย” หมีมิมี่ตอบโดยเป็นท่าที
ในระหว่างการเดินทางที่มีฝันและมรสพในป่าแอลฟะเบทและเมืองแว่นคำศัพท์ หมีมิมี่ไม่แค่ได้เรียนภาษาอังกฤษ แต่ยังได้รับการสร้างสรรค์ทางเพื่อนๆ ที่มีค่ามากมาย มันเข้าใจว่า ด้วยความกล้าที่จะทดลอง หมีมิมี่สามารถเปิดเผยสิ่งที่น่าตื่นตื่นเต้นในระหว่างทางที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน
ต้องการสำรวจดินแดนของคำศัพท์
ในดินแดนเดียวกับคำศัพท์ที่ไกลไกลๆ เด็กๆสามารถตามนักสำรวจกลุ่มเด็กที่มีกลิ่นหอมอย่างไม่เหมือนใคร นายมิมี่ ในการเดินทางไปตรวจสอบโลกที่เต็มไปด้วยคำศัพท์ที่มีน่าสนใจโดยต่อไปนี้เป็นบางอย่างเกี่ยวกับดินแดนคำศัพท์นี้:
-
ป่าอักษร: ที่นี่เด็กๆจะได้พบกับเพื่อนอักษร26ตัว แต่ละตัวมีรูปร่างและเสียงพูดที่เฉพาะเจาะจงของตัวเอง นายมิมี่จะเด็กๆวิธีการเรียกและเขียนเพื่อให้คำศัพท์ขึ้นมาจากกระดาษ
-
สวนคำศัพท์: ที่นี่เด็กๆสามารถตั้งคำศัพท์ที่มีความน่าสนใจหลากหลาย อย่างเช่น “cat”、”canine”、”tree” และเป็นต้น พวกเขายังสามารถเรียกวางคำศัพท์เข้าด้วยกันเพื่อบอกเรื่องที่น่าสนใจ
-
ปราสาทเรื่องงาน: ปราสาทนี้มีตัวละครหลากหลายที่อาศัยอยู่ และเด็กๆสามารถและกับตัวละครเหล่านั้นเดินทางไปตามเรื่องราวที่ต่างๆ และเรียนรู้ว่าจะใช้คำศัพท์ในสถานการณ์ต่างๆ
four. แปลงคำศัพท์ที่มีดนตรี: ที่นี่เด็กๆสามารถเรียนรู้เรื่องร้อยละรู้เรื่องเพลงของคำศัพท์ และเพื่อเพิ่มความจำให้ได้ดีขึ้นด้วยการร้องเพลง
five. พิพิธภัณฑ์ศิลปะ: ที่นี่เด็กๆสามารถสร้างภาพด้วยคำศัพท์ และปล่อยความคิดสร้างสรรค์ของตัวเอง และทำให้คำศัพท์ที่เป็นที่เรียกว่าแบบแบนที่กลายเป็นภาพที่มีชีวิต
-
ห้องทดลองเวทมนตร์: ที่นี่เด็กๆสามารถทำการทดลองเวทมนตร์คำศัพท์ ผ่านการเล่นเกมและกิจกรรมที่มีปฏิสัมพันธ์ เพื่อเรียนรู้กฎการเขียนและการใช้คำศัพท์
-
เกาะการขุดค้น: ที่นี่เด็กๆสามารถตามนายมิมี่เดินทางไปตามการขุดค้น ผ่านการแก้ปริญญาและความท้าทาย เพื่อเรียนรู้คำศัพท์และความรู้เพิ่มเติม
ในดินแดนคำศัพท์นี้ เด็กๆไม่เพียงแค่เรียนภาษาอังกฤษ แต่ยังสามารถพัฒนาความสนใจและความมั่นใจในภาษาผ่านการเล่นเกมและเรื่องราวที่น่าสนใจ นายมิมี่จะเป็นที่สนิทของพวกเขา และช่วยพวกเขาเป็นฮีโร่ของดินแดนคำศัพท์
การสนทนาเพื่อสนุกสนาน
มันอาจจะมีบางคำภาษาเทวานา แต่ฉันจะพยายามที่จะทำให้มันเข้าใจง่ายที่สุด
บริเวณเที่ยวเทียนนางงามอย่างระลึกล์ใจของวันรุ่งเรืองแห่งวันที่แสนแจ้ง หมายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาตัดสินใจไปสร้างความบันเทิงด้วยตัวเองในสวนสวยงามที่มีไม้ดอกและไม้กล้วยหลากหลาย และแม่น้ำบางสายที่ไหลเร็วๆ
มายแม่หลงจับตาเห็นหนูหนามอันน่ารักที่กำลังมองหาเมล็ดเมอนงาม
มายแม่หลง: “สวัสดีครับหนูหนาม คุณชื่ออะไร?”
หนูหนาม: “สวัสดีครับ ผมชื่อ พีพี ผมชอบเล่นด้วยลายในป่าและรวบเมล็ดเมอนงาม”
มายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาถูกความอ้นอ้นของพีพีด้วยความอรรยะและความมีชู้ตัวแล้ว และเริ่มสนทนากับพีพี
มายแม่หลง: “พีพี คุณรู้เห็นหนูนัก ตัวใหญ่นั่นไหม? ทำไมมันยังบอกอยู่บนต้นไม้?”
หนูหนาม: “นั่นคือนกเก๋ง มันบอกอยู่บนต้นไม้เพื่อปกป้องตัวเองเอง นกเก๋งงามมาก มันมีผมอันงามมาก”
มายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาที่ได้รับการชี้แจงของพีพี มีความสนใจในนกเก๋งมากขึ้น และเริ่มต้นการสำรวจสวนเพิ่มเติม
มายแม่หลง: “เห็นนั้น นั่นคือแมงคำที่กำลังรวบน้ำตาลเอง”
หนูหนาม: “ใช่นั้น แมงคำเหล่านี้ทำงานหนักในการรวบน้ำตาลจากดอกไม้ และทำน้ำตาล”
พวกเขายังได้พบกับหนูหมู่ที่กำลังสุ่มร้อนในแดด หนูหมู่เล่าเรื่องชีวิตของตนเองด้วยความเร็วที่ช้าๆ
หนูหมู่: “สวัสดีครับทุกคน ผมคืออาจารย์เสือ. ผมอาศัยอยู่ตามทะเลสาบ และเริ่มต้นของวันผมตั้งใจที่จะสุ่มร้อน”
มายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาพูดกับอาจารย์เสือเป็นเวลานาน พวกเขาถามเกี่ยวกับพฤติกรรม ระเบียบอาหาร และอื่นๆของอาจารย์เสือ
มายแม่หลง: “อาจารย์เสือ คุณชอบกินอะไร?”
หนูหมู่: “ผมกินหญ้า หนู และผลไม้”
ในสวนนี้ มายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาไม่เพียงแต่ได้เรียนรู้ความรู้ใหม่ แต่ยังได้สนุกด้วยการสนทนาด้วยภาษาอังกฤษ และเพิ่มความเข้าใจกัน
มายแม่หลง: “วันนี้สนุกมากที่สุด พวกเราได้เรียนรู้คำภาษาใหม่มากและได้พบเพื่อนใหม่”
หนูหนาม: “ใช่นั้น การสนทนานั้นมีความสำคัญมาก ด้วยการสนทนา เราสามารถเรียนรู้มากขึ้นและสร้างมิตรภาพมากขึ้น”
ในช่วงบ่ายนี้ มายแม่หลงและเพื่อนๆของเขาได้ใช้เวลานั้นอย่างน่าจดจำในสวนที่พวกเขาสนทนาด้วยภาษาอังกฤษ และแบ่งปันเรื่องราวของตัวเอง และรู้สึกยินดีกับความสุขที่ภาษาได้บring มา
การเผชิญหน้าทางการท่องเที่ยว
หน้าแรก: การเตรียมพร้อมออกเดินทาง
หมิ่นและครอบครัวของเขาตื่นเร็วๆ แล้วเตรียมของในกระเป๋าสะพายหลัง พร้อมทั้งเตรียมสุนัขเคลืองและชุดว่ายน้ำเพื่อสวมใส่และสนุกสนานตลอดช่วงเวลาที่พวกเขาจะอยู่ที่ชายหาด。
วันที่ 1: การเตรียมพร้อมออกเดินทาง
หมิ่นและครอบครัวของเขาตื่นเร็วๆ แล้วเตรียมของในกระเป๋าสะพายหลัง พร้อมทั้งเตรียมสุนัขเคลืองและชุดว่ายน้ำเพื่อสวมใส่และสนุกสนานตลอดช่วงเวลาที่พวกเขาจะอยู่ที่ชายหาด。หมิ่นรู้สึกยินดีเมื่อเขานับเลขที่ที่นั่งบนรถไฟ และเขาคิดว่า “วันนี้เราจะไปที่ตู้ที่เลข 7!”
วันที่ 2: การเผชิญหน้ากับความท้าทายในการเดินทาง
รถไฟเดินทางออกจากสถานี หมิ่นมองออกทางหน้าต่างเพื่อดูที่สวนแบบทางรถไฟ แต่ทันทีหลังจากนั้น รถไฟหยุดลงเช่นกัน หมิ่นถาม “ทำไมรถไฟหยุดลง?” แม่ของเขาตอบว่า “อาจเป็นเพราะมีไฟสัญาณหรือต้องเข้ารับการตรวจสอบ”
วันที่ three: ถึงจุดหมายปลายทาง
หลังจากหลายชั่วโมงของการเดินทาง รถไฟสุดท้ายเดินทางถึงเมืองชายหาดที่อยู่ที่ทะเลที่สวยงาม หมิ่นและครอบครัวของเขาลงรถไฟและรู้สึกสบายใจกับหายนมทะเลที่สดที่มา
วันที่ 4: การสำรวจชายหาด
หมิ่นและครอบครัวของเขาเดินเดินบนชายหาด พวกเขาเห็นทะเลสีน้ำเงินและชายหาดที่สวยงาม หมิ่นจับตามองเห็นคลื่นทะเลกระทบชายฝั่ง และเขาเดินไปตามทะเลเพื่อรู้สึกอุณหภูมิของน้ำทะเล
วันที่ five: การเผชิญหน้ากับความท้าทายและสนุกสนาน
ขณะที่เล่นที่ชายหาด หมิ่นได้พบกับเด็กชายคนหนึ่ง และเด็กชายคนนั้นถามหมิ่นว่า “คุณเล่นว่ายน้ำได้ไหม?” หมิ่นตอบว่า “แน่นอนว่าจะ! ฉันจะกระโดดลงไปในทะเล” และหลังจากนั้นเขาก็กระโดดลงไปในทะเล
วันที่ 6: การกลับบ้าน
หลังจากสวมฝันสงสัยเพียงสองวัน หมิ่นและครอบครัวของเขาเตรียมของในกระเป๋าสะพายหลัง และขึ้นรถไฟกลับบ้าน หมิ่นได้เรียนรู้ว่าการนับเลขเล็กน้อย และมี 14 หน้าต่างบนรถไฟ
วันที่ 7: การสิ้นสุดและการเริ่มต้นใหม่
รถไฟเดินทางออกจากสถานี หมิ่นและครอบครัวของเขาต่างก็รู้สึกเสียใจที่ต้องแยกตัวจากชายหาด พวกเขารู้ดีว่าการเดินทางนี้เต็มไปด้วยความท้าทาย แต่ก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานด้วย และทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับความท้าทายนั้นทำให้พวกเขาเรียนรู้และรู้สึกชอบชาติช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ในการเดินทางมากขึ้น
พลังของเพื่อนร่วมนัก
บริเวณพิศาล มีแสงและราตรีชามวัน ที่วันนี้เด็กออมเลิศและเด็กฮง กำลังเล่นร่วมกันในสวนสาธารณะ。พวกเขาตัดสินใจว่าจะเรียนภาษาอังกฤษด้วยกัน เพราะเด็กฮงได้ยินว่าภาษาอังกฤษช่วยในการเข้าใจโลกดีขึ้น พวกเขาเริ่มด้วยการกล่าวตัวเองด้วยประโยคภาษาอังกฤษที่เรียบง่าย เช่น “howdy” และ “How are you?”
เด็กฮงกล่าว: “hi there, ออมเลิศ! คุณเป็นอะไรวันนี้?”
ออมเลิศตอบ: “hiya, ฮง! ฉันดี ขอบคุณ อะไรดีด้านคุณ?”
ขณะที่การประมาณยันนั้นเข้าใจกัน พวกเขาเริ่มเรียนคำศัพท์และวลีมากขึ้นเช่น “desirable”、”horrific”、”satisfied” และ “unhappy” พวกเขาใช้คำนี้เพื่อบรรยายรู้สึกของตนและสิ่งแวดล้อมรอบตัว
เด็กฮงกล่าว: “มองไปที่ฟ้า ฟ้าวันนี้เป็นสีสันทรงน้ำเงินงาม”
ออมเลิศกล่าว: “ใช่และสุริยายังติดตายชัดเจน พวกเรามีความดีใจที่ได้ร่วมกันอยู่นอกบ้าน”
แรงสำคัญของมิตรภาพนั้นอยู่ที่การแบ่งปันและช่วยเหลือกัน. ออมเลิศและเด็กฮงช่วยกันเรียนรู้ กำลังเพิ่มขึ้นด้วยกัน. พวกเขาเรียนวิธีที่จะถามและตอบคำถามด้วยภาษาอังกฤษ เช่น “where is the bathroom?” และ “I need a few water.”
เด็กฮงถาม: “where is the rest room?”
ออมเลิศตอบ: “มันอยู่นั้นเลย ใกล้กับสนามเล่น”
พวกเขายังเรียนวิธีที่จะแสดงความชอบและความสนใจของตน ซึ่งเด็กฮงชอบวาดภาพ และออมเลิศชอบเล่นฟุตบอล
เด็กฮงกล่าว: “ฉันชอบวาดภาพ. อะไรด้านคุณ ออมเลิศ?”
ออมเลิศตอบ: “ฉันชอบเล่นฟุตบอล. สามารถเล่นกันด้วยหรือไม่หลังวันเรียน?”
มิตรภาพนั้นมีความสำคัญอยู่ที่การร่วมกันแก้ปัญหา. วันหนึ่ง พวกเขาเผชิญกับปัญหาที่ยาก คือว่าจะเอาวาทภาษาอังกฤษไหนเพื่อบรรยายสิ่งเล่นได้อย่างไร
เด็กฮงกล่าว: “ฉันมีรถเล่น. ฉันจะเอาวาทไหนในอังกฤษได้?”
ออมเลิศตอบ: “คุณจะบอกว่า ‘i have a toy automobile.’ ร่วมกันฝึกกันได้ไหม”
พวกเขากล่าวและทำเพื่อแก้ปัญหาเรื่อยๆ จนได้มาถึงความสามารถในการแสดงออกได้สบาย
เด็กฮงกล่าว: “i’ve a toy car. It’s crimson.”
ออมเลิศกล่าว: “And i’ve a toy plane. It’s blue.”
ผ่านการเรียนรู้และการประมาณยันเช่นนี้ ออมเลิศและเด็กฮงไม่เพียงแต่เรียนภาษาอังกฤษ แต่ยังสร้างมิตรภาพที่มีความรักในใจด้วยกัน. พวกเขาเรียนรวมกัน เล่นร่วมกัน และเติบโตร่วมกัน แรงสำคัญของมิตรภาพทำให้พวกเขาทรงคุณสมบัติมากขึ้น
ความดีใจที่กลับมา
-
เมื่อมิ่งอาทิตย์เรียกกลับบ้าน มิ่มเห็นพ่อแม่ยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าและรีบวิ่งเข้ามาและให้พ่อแม่กลอกอีกครั้ง แม่ยิ้มและบอกว่า “เธอกลับมาแล้ว ฉันหวังเธอมากๆ”
-
พ่อนำอาหารที่เรียกว่านาน่องที่ร้อนระลอกออกมา ตาโต้ประกอบด้วยอาหารที่มิ่มชอบที่สุดของเขา มิ่มกินอาหารในขณะที่บอกตัวพ่อแม่เรื่องราวสนุกสนานที่เขามีที่โรงเรียน บ้านเรียงร้อยด้วยเสียงรอยแรงและรอยรัก
-
มิ่มนำมือบทฝึกภาษาอังกฤษของเขาออกมาและแสดงให้พ่อแม่ดู พ่อแม่ฟังการพูดและให้เกียรติว่าเขามีความคว้าความรู้ที่ดีขึ้นและให้เขายินดีให้เขาเรียนต่อ
four. ****เพื่อนของมิ่ม ซึ่งก็เดินทางกลับบ้านด้วย พวกเขาร่วมเล่นเกมตากบันได และพูดกันเกี่ยวกับเรื่องราวใหม่ที่โรงเรียน และเหมือนกับการกลับมาที่อายุน้อยอีกครั้ง
-
เมื่อค่ำวิกาล มิ่มและพ่อแม่กลับไปดูดาวที่วางแผนที่ระนาบดาวนั้น แม่บอกเกี่ยวกับเรื่องราวดาวที่สุด มิ่มฟังดูว่าน่าสนุก
-
มิ่มอยู่กับพ่อแม่และรับฟังคำกล่าวและหมายเหตุที่ดีก่อนที่จะนอนหลับ คืนนี้เป็นคืนที่มิ่มรู้สึกเป็นอันหนึ่งหนึ่งกับความรักและความร่วมกันของครอบครัว ทำให้มิ่มรู้สึกสุขภาพและมีความพึงพอใจมากที่สุด